Gesprek met Stéphane De Groodt
“Een goede wijn is als een reis door de tijd.”
Acteur, auteur en meester-taalvirtuoos Stéphane De Groodt jongleert met woordspelingen met dezelfde zwier waarmee hij zijn loopbaan vormgaf. Van de autosport naar het toneel: hij smeedde een geheel eigen stijl, vol absurdisme en scherpe observaties. Met zijn eerste toneelstuk ‘Un léger doute’ en zijn rol in ‘La Vérité’ onderzoekt hij nu zowel de positie van de acteur als onze beleving van de werkelijkheid. Achter de coulissen deelt hij bovendien zijn wijnvoorkeuren, onvergetelijke proeverijen en de mensen die daarbij op zijn pad kwamen.
Uw stuk ‘Un léger doute’ is uw debuut als toneelschrijver. Wat zette u ertoe aan het te schrijven?
Stéphane De Groodt:
Ik ben altijd dol geweest op woordspelletjes. Met schrijven kun je ideeën verkennen zonder enige beperking. Tijdens de lockdown dacht ik na over wat een acteur voorstelt zonder publiek: we bestaan in de blik van de ander – wat gebeurt er als niemand kijkt? Daaruit ontstond het stuk. Mijn tegenspelers weigeren hun rol te verlaten terwijl ík juist het toneel wil afgaan. Het is een reflectie op realiteit en fictie, gekruid met humor en een snufje eigenzinnigheid.
U vertolkt momenteel een rol in ‘La Vérité’ van Florian Zeller, eerder gespeeld door Pierre Arditi. Voelt u druk?
Stéphane De Groodt:
Natuurlijk! Een rol overnemen die speciaal voor een groot acteur is geschreven, is intimiderend. Maar ik moest dat naast me neerleggen en het stuk me eigen maken. Nu voel ik me volledig één met het personage.
Wat vindt u van de uitdrukking In vino veritas?
Stéphane De Groodt:
Het is een vaak herhaalde slogan. Alcohol haalt remmingen weg, maar ligt de waarheid in oprechtheid óf in leugens?
Uw humor wordt vaak absurd genoemd. Is dat typisch Belgisch?
Stéphane De Groodt:
Niet per se. Het absurde is universeel, maar in België wordt het volledig omarmd. Misschien komt dat doordat het land voortdurend van identiteit verandert; we accepteren grijze zones en paradoxen makkelijker. Zelf voel ik me méér Belg in Frankrijk en omgekeerd. Mijn humor floreert juist op die contrasten.
Over wijn gesproken: draait goede wijn niet ook om contrast en interpretatie?
Stéphane De Groodt:
Precies. Net als theater vertelt wijn een verhaal en moet hij met al je zintuigen worden geproefd. Een goede wijn voert je mee, ontlokt emoties en onthult waarheden. Het is als een tijdreis – je opent een fles en plotseling ben je terug bij dat feest, die lach, dat gesprek…
Heeft u blijvende wijnherinneringen?
Stéphane De Groodt:
Zeker! De eerste die opkomt is mijn ontmoeting met François-Xavier Demaison. We waren op een filmset en kenden elkaar nog niet. De eerste avond nam hij me mee uit eten: “Als ik me niet vergis, hou jij van wijn.” Hij liet me geweldige flessen proeven – wijn heeft letterlijk onze vriendschap gesmeed. Sindsdien laat hij me allerlei regio’s ontdekken. Zijn eigen wijn, Mirmanda (Côtes du Roussillon), is trouwens verrukkelijk!
Wanneer dronk u voor het eerst wijn?
Stéphane De Groodt:
Als kind vond ik het briljant om de laatste slokken van een familiediner op te drinken. Ik werd zo ziek dat ik jarenlang geen druppel meer aanraakte! Pas rond mijn dertigste begon ik me echt in wijn te verdiepen.
Met welke wijnen begon u?
Stéphane De Groodt:
In mijn omgeving dronken vrienden vooral rood, maar míjn aha-moment kwam met witte Bourgogne. Gaandeweg leerde ik druivenrassen herkennen en verfijnde ik mijn smaak. Bordeaux zag ik eerst als generiek, maar later ontdekte ik hoe verschillend Pauillac, Pessac en Pomerol zijn. Dat inzicht groeide met elke proeverij.
Wat weegt voor u zwaarder: streek of druif?
Stéphane De Groodt:
Ik houd vooral van ronde, gulzige wijnen. Bij rood heb ik een zwak voor Syrah uit de noordelijke Rhône: mooi in balans. Bij wit imponeert Bourgogne me telkens met frisheid en finesse. Ik ben gehecht aan druiven: ik adoreer Merlot en Syrah, ben minder fan van Cabernet. Pessac charmeert me met rondheid, Pomerol met zijdezachtheid. Toch kan ik ook natuurlijke wijnen waarderen en heb ik een zwak voor bepaalde Spaanse en Portugese flessen. Wat ik zoek is evenwicht tussen fruit en densiteit; te licht of te stroef-tannineus hoeft voor mij niet.
Wat is uw volgende project?
Stéphane De Groodt:
In september start ik weer met ‘La Vérité’, in december verschijnt mijn autobiografie. Maar het belangrijkst: blijven spelen, schrijven en genieten van het heden. Zolang het verlangen er is, is dát wat telt.
Artikel: Muriel Lombaerts – gepassioneerd “epikurist”, pers- en eventagent, journalist (Horeca Magazine, Forbes, Duo Mag, Gael) en initiatiefneemster van ‘La Bière des Femmes’ en ‘Le Vin des Femmes’.