Al meer dan twintig jaar loopt Jimmy Smith voorop in de wijneducatie en maakt hij wijn toegankelijker en boeiender voor zowel liefhebbers als professionals. Als oprichter van de West London Wine School en gepassioneerd pleitbezorger van wereldwijde wijnwaardering, heeft Jimmy een reputatie opgebouwd vanwege zijn dynamische manier van lesgeven en diepgaande kennis van de wijnindustrie.
In ons gesprek deelde hij vijf belangrijke onthullingen die zijn reis hebben gevormd – van het ontkrachten van veelvoorkomende mythes tot het opkomen voor opkomende wijnregio’s.
01. Een open geest: de sleutel tot het genieten van wijn
Voor Jimmy is een open geest het meest waardevolle hulpmiddel bij het waarderen van wijn. “Mensen houden vaak vast aan wat ze kennen – of het nu een druif, stijl of regio is,” legt hij uit. Malbec liefhebbers zouden Criolla uit Argentinië of País uit Chili kunnen verwerpen, simpelweg omdat ze niet aan de verwachtingen voldoen. In plaats daarvan dringt hij er bij wijnliefhebbers op aan om wijnen op hun eigen, huidige ervaring te beoordelen, niet op ervaringen uit het verleden. Zelfs hij verlegt zijn eigen smaak door onlangs Amarone een nieuwe kans te geven – een stijl die hij ooit vermeed – om te ontdekken hoe wijnmakers zich ontwikkelen. Van wijnen met weinig alcohol tot ongebruikelijke variëteiten, hij gelooft dat de beste ontdekkingen buiten je comfortzone gebeuren. “Wijn, net als het leven, wordt het best genoten met nieuwsgierigheid en een open geest.”
02. De zwavelmythe: feiten van fictie onderscheiden
Een van de grootste misvattingen over wijn is dat mineraliteit direct afkomstig is van de bodem. “Velen geloven dat vuursteengrond een vuursteenwijn creëert,” zegt Jimmy, “maar de wetenschap ondersteunt deze directe correlatie niet.” In plaats daarvan legt hij uit hoe vluchtige zwavelverbindingen – gevormd wanneer wijn rust op grove droesem (zwaar bezinksel na gisting) – een grotere rol spelen bij mineraliteit. “In Bourgogne en andere klassieke regio’s laten wijnmakers wijnen rusten op grove droesem in plaats van ze te roeren. Hierdoor komen zwavelverbindingen vrij, die de perceptie van vuursteenachtige, rokerige of steenachtige kenmerken versterken,” legt hij uit. “Deze techniek, reductief wijnmaken genoemd, speelt een veel grotere rol in mineraliteit dan de bodem zelf,” voegt hij eraan toe. Zelfs Masters of Wine zijn verrast door deze openbaring. “Proeverijen bewijzen het: het verschil is onmiskenbaar.”
03. Het ontwaken van de sinaasappelwijn: een nieuw perspectief op traditie
Voor Jimmy veranderde de ontdekking van sinaasappelwijn alles. Zijn eerste smaak van een wijn uit Friuli, Italië, in 2010 leek fout – oxiderend, tanninerijk en vluchtig. Maar dieper onderzoek wees uit dat het een oude wijntraditie was, eeuwenlang gebruikt door beschavingen zoals de Romeinen en Georgiërs. Dit besef veranderde zijn benadering. “In plaats van wijnen af te wijzen volgens de normen uit het tekstboek, begon ik me af te vragen waarom ze op deze manier werden gemaakt. Nieuwsgierig geworden, deed hij verder onderzoek en ontdekte dat beschavingen zoals de Etrusken, Feniciërs en Grieken al duizenden jaren amfora’s en verlengd huidcontact gebruiken. Wijnmakers in Georgië, Armenië en Turkije hadden deze tradities behouden en inspireerden zo een moderne opleving. Jimmy is nu een fervent voorstander van sinaasappelwijnen en neemt ze regelmatig op in proeverijen. “In het begin aarzelen mensen,” zegt hij. “Maar als ze ze met eten proeven, lichten hun ogen op – net als die van mij jaren geleden.”
04. Diversiteit omarmen: waarom wijnonderwijs inclusiever zou moeten zijn
Een onverwacht commentaar op een van Jimmy’s online wijnonderwijsvideo’s veranderde de manier waarop hij over lesgeven dacht. Tijdens de uitleg over aromatische verbindingen zoals zwarte peper (rotundone) of aardbeiachtige esters, wees een kijker erop dat zijn smaakreferenties volledig westers georiënteerd waren. “Het deed me beseffen dat niet iedereen deze aroma’s op dezelfde manier waarneemt,” legt hij uit. “Een stof die ik associeer met zwarte bessen doet iemand anders misschien denken aan een heel andere vrucht die veel voorkomt in hun cultuur.” Jimmy overlegt nu met experts om meer cultureel diverse sensorische referenties op te nemen, waardoor zijn lessen meer inclusief worden. “Het vergt meer onderzoek, maar het maakt het wijnonderwijs echt mondiaal”, zegt hij. “En dat is precies hoe het zou moeten zijn.”
05. De toekomst van wijn: waarom het Verenigd Koninkrijk en Ontario regio’s zijn om in de gaten te houden
Ooit afgedaan als te koud voor kwaliteitswijn, produceren het Verenigd Koninkrijk en Ontario nu mousserende en niet-mousserende wijnen van wereldklasse. “Beide zijn geëvolueerd van wijngrensgebieden tot serieuze spelers,” zegt Jimmy. “Ontario, ooit bekend om zijn ijswijnen, blinkt nu uit in mousserende en niet-mousserende wijnen, terwijl de mousserende wijnen uit het Verenigd Koninkrijk kunnen wedijveren met Champagne. Hun opkomst wordt aangewakkerd door klimaatverandering, investeringen van Champagnehuizen en uitbreidende wijngaarden. Het VK produceert nu jaarlijks meer dan 12 miljoen flessen mousserende wijn, terwijl Ontario zijn druivenrassen uit het koele klimaat verfijnt. “De stille wijnen uit het Verenigd Koninkrijk zijn het volgende grote succes,” voegt Jimmy toe. “Met toptalent van instellingen als Plumpton College en groeiende expertise in de wijnbouw staan deze regio’s aan de vooravond van iets groots.”