In mijn vorige wijnverhaal schreef ik over de Vinexpo. Een wijnbeurs die gehouden werd in en rond Bordeaux. Sinds vier jaar is deze wijnbeurs samengegaan met WineParis (WineParis & Vinexpo Paris). Qua logistiek is Parijs voor veel exposanten en bezoekers een betere plek. En dat is het voor mij ook. Alleen is de regio rond Bordeaux schilderachtig mooi.
Maar Parijs heeft zo ook zijn idyllische plekken. De beurs wordt sinds vier jaar gehouden op ‘Paris Expo Porte de Versailles’. Het beurscomplex bestaat uit zeven hallen (215000m²) waarvan er zes voor WineParis worden gebruikt. Op deze beurs worden ook o.a. gedistilleerd en saké (Japanse rijstwijn) gepresenteerd. In februari van dit jaar kwamen er 36334 bezoekers uit 149 landen en er waren 3347 exposanten uit 42 landen.
Zoals de Fransen zouden zeggen: alles proeven op zo’n beurs is een ‘mer à boire’ (een zee om uit te drinken; dus onbegonnen werk).
Maar als gevorderd of professioneel proever leer je daar mee omgaan. Je moet niet alles willen. Je leert ook het kaf van het koren te scheiden.
De keuze is snel gemaakt en dat is voor mij champagne, bordeauxwijnen en Turkse wijn en wellicht als er nog iets speciaals voorbij komt. Natuurlijk woon je de persconferentie voor de opening van de beurs op de perstand bij. Dit jaar waren de beroemde Franse wijnjournalist Thierry Dessauve en de van origine Amerikaanse wijnjournalist Michel Betanne (die we als Fransman beschouwen) uitgenodigd.
Mijn voorkeur voor champagne gaat o.a. uit naar Nicolas Feuillatte. De ambitieuze zakenman Nicolas Feuillatte verleende zijn naam aan dit bedrijf. In de 60er jaren werd hij de grootste koffie-importeur van West-Afrikaanse koffie in Amerika en kreeg hij invloedrijke vrienden. In 1986 ging ‘Nicolas Feuillatte’ samen met de grote coöperatie ‘Centre Viticole de la Champagne’ van de oprichter en tevens voorzitter Henri Macquart. Zo ontstond een groot champagnehuis met geweldige champagnes (naar mijn smaak). In tegenstelling tot andere huizen is het ook een ultra modern bedrijf. Het visitekaartje is de ’Réserve Exclusive Brut’, gemaakt met vijf jaargangen van verschillende reservewijnen van elk druivenras. Hij wordt geproduceerd van 20% Chardonnay, 40% Pinot Noir en 40% Meunier en hij verblijft 3 à 4 jaar op fles.
Een proeverij van 100 grote bordeauxwijnhuizen met wijnen uit het jaar 2020 (top jaar!) is leerzaam. Met de hoogste klasse ‘Grand Cru Classé’ uit de Médoc en uit Pessac-Léognan, ’Prémier Grand Cru Classé’ en Grand Cru Classé uit de Saint Emilion, grote wijnen uit de Pormerol (kent geen klassement) en ‘1er Cru Classé uit de Sauternes/Barsac (zoete witte wijnen). Een aantal wijnen rond Margaux, Pauillac, uit de Haut-Médoc, Saint Estèphe en de Graves vallen onder de ‘Grands Crus’ van de Médoc (categorie 1 t/m 5). Het klassement van de Médoc en de Sauternes zijn ontstaan in 1855.
In Turkije worden uitstekende witte en voornamelijk zeer goede rode wijnen gemaakt. In het Turkse deel Antalya zijn er 7000 jaar geleden al sporen van wijnbouw en het maken van wijn gevonden. In één van oudste geschreven documenten, de Nippur (klei)tabletten, werd al 3,800 jaar v.Chr. melding gemaakt van het maken van wijn in de regio. Nippur is een stad uit het oude Mesopotamië (nu is dat Irak). De republiek Turkije werd pas op 29 oktober 1923 uitgeroepen.
Tijdens het Ottomaanse/Osmaanse rijk (1299-1923) werd het maken van wijn uitgevoerd door de Grieken, Armeniërs, Syriërs en andere volkeren. Dit rijk werd gesticht door de Ogoezen, één van de grootste Turkse stammen in Centraal-Azië. In zijn bloeiperiode strekte het rijk zich uit in de werelddelen Azië, Afrika en Europa. Tijdens de 19e eeuw, toen in Europa alcohol verboden werd en phylloxera (druifluis) de wijngaarden teisterde, steeg de wijnproductie in het Ottomaanse rijk naar ongeveer 190 miljoen liter. Zij kwamen toen Europa te hulp.
Er zijn zes hoofddruivenrassen in Turkije te weten
Boğazkere, voor volle, donkerrode, doortimmerde wijnen met veel tannine en zuren. Uitstekend in combinatie met eikenhout omdat hij goed rijpt.
Öküzgözü, voor rode wijnen die op eikenhout kunnen rijpen, rijk aan zuren met ronde tannine en een gemiddeld tot vol karakter kunnen hebben.
Kalecik Karasi, voor makkelijk te drinken, fruitige rode wijnen met een lichte rode kleur, weinig tannine en veel zuren. Lijkt op een jonge Pinot Noir.
Narince, komen volle, elegante witte wijnen van met harmonieuze zuren die geschikt zijn om ouder te worden
Emir, komen krachtige, droge witte wijnen van met veel zuren en een mooie minerale smaak (die van de boden komt).
Bornova Misketi, komen aromatische, levendige, lichte en makkelijk te drinken droge tot plezierig zoete witte wijnen van.
Dit is maar een kleine keuze van wat ik geproefd heb, anders had ik nooit genoeg ruimte om op het op te schrijven!
Deze gastblog is geschreven door Jiri William Penders
Over Jiri William Penders
J.W. Penders Wijnimport is een klein wijnbedrijf. Ze verkopen wijnen uit Frankrijk en Oostenrijk. Alle wijnen worden twee keer geproefd; bij het wijnhuis zelf en thuis. Verder is Jiri William Penders
- Ereburger van het dorp Pouzols-Minervois
- Ambassadeur van het wijngilde Minervois
- Ridder van de Mesnie (wijngilde) du Fitou
- Lid van de journalisten organisatie FIJEV (The International Federation of Wine and Spirits Journalists and Writers)